Kobieta żąda rozwodu

/w /Autor

Była miłość, zaręczyny, piękny ślub i wesele, potem lata życia codziennego i … rozwód! Myślisz, że zażądał go mężczyzna? Nie! Wg najnowszych raportów, to kobiety częściej składają pozew o rozwód. Dlaczego tak się dzieje?

Mimo, iż ogólna liczba rozwodów zmniejszyła się o 3 tys. w stosunku do roku 2015, to nadal wynosiła ona w 2016 roku aż 64 tys. Dodatkowo wobec 1,7 tys. małżeństw sąd orzekł separację. Skąd taka wysoka statystyka? Dlaczego tak wiele par się rozwodzi?

Golden Ring On Red Broken Heart

Statystyki rozwodowe

Wg badań Urzędu Statystycznego w Polsce i prof. Piotra Szukalskiego, demografa z Uniwersytetu Łódzkiego, znacznie częściej rozpadają się małżeństwa w mieście (44%) niż na wsi (22,7%). Ewa Budzyńska, socjolog z Uniwersytetu Śląskiego, w swoich badaniach ustaliła, że najczęściej rozstają się małżeństwa ze stażem od pięciu do dziewięciu lat. Dowodzi również, że częstym czynnikiem złożenia pozwu o rozwód jest odchowanie potomstwa oraz porzucenie współmałżonka dla młodszego partnera/partnerki. Wg raportu prof. Szukalskiego 40% związków rozpada się z powodu tzw. niezgodności charakterów. Zdrada była przyczyną mniej niż co czwartego małżeństwa, alkoholizm to 11,5% rozwodów, a nieporozumienia na tle finansowym zaledwie 5%.

Scissors cutting paper cut of family / Broken family concept / divorce

Inną przyczyną rozwodu jest powód zawarcia małżeństwa, a raczej impuls do podjęcia tej decyzji. Dawniej o małżeństwie decydowały całe rodziny – rodzice wybierali małżonka dla swojej córki, dobierając go na podstawie podobnego statusu materialnego, zasad obowiązujących w rodzinie i przybliżonego systemu wartości. W obecnych czasach, o zawarciu małżeństwa często decydują namiętne emocje. Niestety, nie zawsze jest to wystarczające, aby małżeństwo przetrwało długie lata i pokonało przeciwności, które pojawiają się na przestrzeni całego życia. Kiedy zasłona zakochania opadnie, może się okazać, że małżonkowie mają ze sobą niewiele wspólnego i nie potrafią się odnaleźć we wspólnej codzienności. A od tego już krótka droga do rozwodu.

Łódzkie badania wykazały również, że to żona znacznie częściej składa pozew o rozwód – w ponad dwóch trzecich przypadków w Polsce to ona idzie z pismem do sądu. A jak jest na świecie? Okazuje się, że globalne badania również wskazują na wzrost powództwa ze strony kobiet. Amerykańscy naukowcy wzięli temat pod lupę i dowiedzieli się, że…

Mężatki są niezadowolone

Amerykański badacz prof. Rosenfeld udowodnił, że 69% rozwodów było inicjatywą kobiet. Wg niego, żony nie tyle są rozczarowane swoimi mężami, a raczej samą instytucją małżeństwa. Z przeprowadzonej przez profesora ankiety, wynikało, że zamężne kobiety były bardziej niezadowolone ze swojego związku od swojego małżonka. Skąd ten brak satysfakcji? Badania wskazują, że kobiety w sformalizowanych związkach często czują się ograniczane, zmęczone i kontrolowane, a to prowadzi do chęci uwolnienia się z małżeńskich więzów.

Nowy model małżeństwa

Wraz z ewolucją światopoglądu, postępem, rozwojem samoświadomości, przyszła też pora na zmianę wartości wyznawanych przez kobiety. Role narzucone przez tradycję i społeczeństwo, czyli żona i matka, nie są już na pierwszych miejscach hierarchii wartości. Mimo, iż są one nadal traktowane priorytetowo i większości kobiet na przestrzeni lat marzy się małżeństwo i potomstwo, to równie ważna jest dla nich równość partnerów i spełnienie zawodowe. Kobiety chcą się rozwijać, wspinać się po stopniach kariery i realizować swoje pasje. Zarabiają na tyle dużo, że są w stanie się usamodzielnić po rozwodzie i ta niezależność finansowa pozwala im na porzucenie męża, gdy ten nie spełnia ich oczekiwań.

Upset Couple Sitting On Couch

Żony wymagają od swoich mężów większej aktywności w domu – przy podziale domowych obowiązków i opieki nad dziećmi. Z badań Rosenfelda wynika, że choć ojcowie chętniej niż w przeszłości zajmują się potomstwem, to wciąż przeznaczają na to średnio  22 godziny tygodniowo, podczas gdy matki spędzają czas z dziećmi ok. 41 godzin. Obowiązki domowe, czyli sprzątanie, gotowanie, zakupy itd. to również domena kobiet, które poświęcają na to 10 godzin więcej tygodniowo, niż ich mężowie.

Kryzys instytucji małżeństwa?

Rosnąca liczba rozwodów z powództwa kobiet to również skutek umocnienia ich pozycji w społeczeństwie oraz brak potępienia przez otoczenie, gdy zostaje podjęta decyzja o rozstaniu. Kobiety zapragnęły walczyć o siebie i swoją godność, co przekłada się na opuszczenie mężczyzny, który jest niewierny, agresywny, brutalny i ma problemy z nałogami. Zachętą dla kobiet jest także powszechne przekonanie, że każdy człowiek ma obowiązek za wszelką cenę szukać swojego szczęścia.  Dlatego o wiele łatwiej przychodzi im podjęcie decyzji o opuszczeniu męża, gdyż są pewne, że jeśli jeden mężczyzna nie jest w stanie zapewnić im szczęścia, to powinny szukać spełnienia w innym związku. Czy mamy do czynienia z globalnym kryzysem instytucji małżeństwa? Miejmy nadzieję, że nie. Pozostaje nam życzyć wszystkim zamierzającym się pobrać, aby decyzja o ślubie była dobrze przemyślana. A tym, którzy uważają, że powinni się rozwieść – może w niektórych sytuacjach warto o siebie zawalczyć?

Stop zastraszaniu w pracy!

/w /Autor

Całe szczęście, o mobbingu w pracy czy w szkole zrobiło się na tyle głośno, że władze postanowiły uregulować to negatywne zjawisko sankcjami prawnymi. Ale czy korzystamy z prawa do godnych warunków pracy i poszanowania naszej osoby przez pracodawcę i współpracowników? Jeśli czujesz, że w Twojej pracy dzieje się źle, a dla Ciebie każdy dzień to ogromny stres – sprawdź czy nie jesteś ofiarą mobbingu i jak możesz się przed tym obronić.

Mobbing-Symbol

 Trudne słowo: mobbing

Jeszcze kilka lat temu nikt nie odważyłby się stanowczo przeciwstawić swojemu pracodawcy, który groźbami próbowałby wymusić swoją wolę na pracowniku. Kobiety nie zgłaszały tak często przejawów przemocy seksualnej, a zwykły pracownik nie walczył z wyśmiewającymi i nękającymi go współpracownikami. Każdy pokornie znosił upokorzenie, w obawie przed utratą stanowiska pracy, które było podstawą finansową jego bytu. Przecież na jego miejsce czeka długa kolejka chętnych i gotowych do pracy. Co się zmieniło? Zaczęto nagłaśniać pojedyncze przypadki zastraszanych w pracy osób, aż postanowiono uregulować tę sytuację prawnie. Tak powstała cała akcja przeciwdziałaniu mobinngowi.

Mobbing (ang. mob = tłum) to negatywne zjawisko oznaczające „napaść”, „atak” na kogoś. Określenie to padło pierwszy raz z ust Heinza Leymanna, który użył go w 1984 roku w kontekście napastliwego zachowania w miejscu pracy.  Dzisiaj mobbing oznacza wszelkie postępowanie pracowników lub pracodawców (uczniów/nauczycieli) skierowane przeciwko osobie w miejscu pracy (lub w szkole). Zachowania te mogą przybierać rozmaitą formę przez długotrwałe nękanie, wyśmiewanie, krytykowanie, zastraszanie i inne rodzaje psychicznego i fizycznego dręczenia.

Regulacja prawna dot. mobbingu

            Wg kodeksu pracy (art. 94 § 2) mobbing to „działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę poczucia przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników”. Międzynarodowa Organizacja Pracy określa mobbing jako „obraźliwe zachowanie poprzez mściwe, okrutne, złośliwe lub upokarzające usiłowanie zaszkodzenia jednostce lub grupie pracowników (…), którzy stają się przedmiotem psychicznego dręczenia”. Wspomniany wyżej H.Leymann omawia zjawisko poprzez „proces nękania pracownika trwający nie mniej niż 6 miesięcy, stosowany systematycznie przynajmniej raz w tygodniu, godzący w godność, osobowość lub integralność psychiczną czy fizyczną człowieka, stanowiący zagrożenie dla jego zatrudnienia oraz wpływający na pogorszenie atmosfery i wydajności pracy”.

Zgodnie z powyższym, pracownik, u którego skutki mobbingu wywołały problemy zdrowotne, może domagać się zadośćuczynienia w sądzie. W przypadku, gdy pracownik musiał rozwiązać umowę o pracę wskutek mobinngu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie przepisów.  Nękana osoba powinna złożyć oświadczenie o rozwiązaniu umowy i uzasadnić swoje postępowanie. W pisemnym oświadczeniu należy podać przyczynę wypowiedzenia umowy wskazując na mobbing. Niestety, przepisy bardzo szczegółowo określają przesłanki, które muszą być spełnione, aby móc mówić o mobbingu:

  • występowanie działań i zachowań dotyczących pracownika lub skierowanych przeciwko niemu;
  • oddziaływania polegają na nękaniu lub zastraszaniu;
  • działania są systematyczne i długotrwałe;
  • celem oddziaływania jest poniżenie lub ośmieszenie pracownika, odizolowanie go od współpracowników lub wyeliminowanie z zespołu;
  • w efekcie prowadzonych działań u pracownika występuje zaniżona ocena przydatności zawodowej, a także poczucie poniżenia czy ośmieszenia albo odizolowanie lub wyeliminowanie go z zespołu współpracowników.

 Pamiętaj, że wg prawa, wszystkie wymienione wyżej elementy muszą zaistnieć łącznie – brak któregokolwiek z nich powoduje, że pracownik nie może domagać się roszczeń na podstawie w/w przepisów. Ustawa nie określa minimalnego okresu nękania lub zastraszania pracownika. Ocena ma charakter zindywidualizowany i orzeka o nim sąd na podstawie oświadczenia i przygotowanych dowodów.

Dowodami na mobbing mogą być:

  1. dokumenty,
  2. korespondencja,
  3. nagrania audio rozmów,
  4. nagrania video rozmów i sytuacji,
  5. potwierdzające oskarżenia zeznania świadków,
  6. historia medyczna potwierdzająca wpływ stresu na zdrowie pracownika.

Mobbing concept. Young employee with many arms pointing at him

Jakie mogą być przejawy mobbingu w pracy/szkole:

– wyzywanie i słowne znieważanie,

– przyglądanie się komuś z groźną miną,

– krzyczenie na kogoś,

– słowne groźby uszkodzenia ciała lub morderstwa pod czyimś adresem,

– szczucie kogoś psem,

– naciskanie na kogoś, aby złamał przepisy panujące w miejscu pracy,

– nieprzyzwoite komentarze o współpracowniku na tle seksualnym,

– namawianie kogoś na wspólne wyjście,

– obnażanie się lub pokazywanie pornograficznych materiałów;

– fizyczna przemoc – szturchnięcia, popchnięcia, podstawianie nóg itp.

– przymuszanie do wykonania zadania pod groźbą kary/utraty stanowiska.

 Sprawca mobbingu

Należy pamiętać, że sprawcą mobbingu nie musi być tylko nasz pracodawca czy nauczyciel – może nim być zarówno przełożony, jak i współpracownik. Z reguły jest to osoba o doskonałych umiejętnościach manipulowania ludźmi – w efekcie jego działań ofiara postrzegana jest jako główna przyczyna problemów i nieporozumień. Do jego motywów należą zwykle: zazdrość, zawiść, psychopatyczny charakter i własne kompleksy.

Dismiss her from employment

Do czego prowadzi mobbing

Długotrwała przemoc psychiczna i fizyczna może spowodować:

– śmierć, uszczerbek na zdrowiu, depresję,

– stres, lęk, permanentne uczucie niepokoju,

– mniejszą efektywność pracy,

– uszczerbek na wizerunku firmy,

– straty moralne,

– złe relacje między współpracownikami,

– zwolnienia lekarskie,

– nagłe odejścia z pracy,

– trudności podczas rekrutacji do pracy.

Jak się bronić przed mobbingiem?

Kilka wskazówek, jak odpowiadać na mobbing:

– staraj się wykonywać swoje obowiązki profesjonalnie,

– jeśli pracodawca lub przełożony zasypuje Cię coraz większą ilością bezsensownych poleceń i niemożliwych do wykonania zadań, zawsze dopytuj o szczegóły i oczekiwania z nimi związane oraz sposób ich realizacji,

– wszystkie sprawy załatwiaj na piśmie np. drogą elektroniczną przesłane mailem, wymagaj aby polecenia i uwagi dotyczące Twojej pracy były spisane,

– wykaż się spokojem i równowagą emocjonalną, nie daj wciągać się w dyskusje, które mają na celu sprowokowanie Ciebie do gwałtownej reakcji,

– nie czekaj, aż sytuacja sama się uspokoi i nie łudź się, że brak reakcji wobec braku szacunku wobec Ciebie, polepszy Twoją sytuację,

– nie daj sobie wmawiać, że to ‘tylko praca’ i że możesz po prostu przetrzymać wrogą atmosferę,

– staraj się być jak najbardziej asertywny,

– prowadź rozmowy z mobberem przy świadkach,

– nie milcz – o niepokojących zdarzeniach rozmawiaj z innymi osobami z pracy i bliskimi,

– poszukaj profesjonalnej pomocy,

–  jeśli Twoje działania nie przynoszą skutku, równolegle rozglądaj się za nową pracą i podnoś swoje kompetencje,

– dokumentuj sytuację poprzez zbieranie dowodów w postaci maili, pism, notatek służbowych, nagrań video i audio itd. – będzie Ci to potrzebne w sytuacji domagania się odszkodowania w sądzie.

            Nigdy nie ignoruj mobbingu, zarówno w swoim, jak i przypadku innej osoby. To problem wielu ludzi, który prowadzi nie tylko do obniżenia poczucia pewności siebie i świadomości swoich kompetencji, ale i do lęków, zaburzeń snu, niepokoju, depresji, a nawet śmierci samobójczej. Mobbing w miejscu pracy ma negatywny wpływ zarówno na prześladowanego człowieka, dla którego praca staje się prawdziwym koszmarem, jak i na innych pracujących i całą firmę. Walcz o godne warunki pracy!

Mobbing at work.

źródła:

http://www.regiopraca.pl/

http://poradnik.ngo.pl/

Regularny seks a zdrowie psychiczne :)

/w /Autor

To, że seks to samo zdrowie, jest powszechnie znanym faktem. A czy wiesz jak ważna jest jego regularność? Przeczytaj nasz tekst i dowiedz się ile korzyści wynika z regularnego współżycia.

 Couple after sexual intercourse

Analiza częstotliwości uprawiania seksu

            O tym, jak ważny jest seks z punktu widzenia psychiki i zdrowia fizycznego, napisano wiele książek i prac badawczych. Ostatnio zaczęto przyglądać się częstotliwości współżycia, w celu określenia jakie konsekwencje niesie za sobą nieregularne uprawianie seksu. Dane zawarte w raporcie o życiu seksualnym Polaków (autorstwa prof. Zbigniewa Izdebskiego) ujawniają, że 28% społeczeństwa pozostającego w związkach, uprawia seks raz w tygodniu. 2-3 razy w tygodniu kocha się 47% par. I ta, prawie połowa Polaków, statystycznie pozostaje w dużo lepszym nastroju i zdrowiu fizycznym. Skąd ta zależność?

Niepokój a regularny seks

            Wg raportu, osoby, które rzadko uprawiają seks, częściej niż inni odczuwają niepokój, lęk oraz rozdrażnienie. Gorzej radzą sobie w stresujących sytuacjach, które wymagają opanowania i trzymania nerwów na wodzy. Wolniej podejmują decyzje, a czas ich reakcji jest dużo dłuższy. Ponadto udowodniono, że mają problem z zabieraniem głosu w debacie lub z występowaniem przed grupą ludzi. Wynika to z obniżonej samooceny i braku pewności siebie, które pomagają w tego typu sytuacjach. Skąd tak wiele negatywnych konsekwencji? Podczas uprawiania seksu, nasz mózg produkuje oksytocynę i endorfiny, które odpowiadają za dobre samopoczucie – to dzięki nim potrafimy niwelować wiele przeciwności  i dużo lepiej radzimy sobie w życiu.

 

Częsty seks = młody look

            Eksperyment Davida Weeksa z Royal Edinburgh Hospital udowodnił, że ludzie współżyjący regularnie 3 lub więcej razy w tygodniu, wyglądają średnio o 10 lat młodziej niż osoby, które znacznie zaniżają tą ilość. Dodatkowo, takie osoby, statystycznie żyją dłużej i rzadziej mają problemy z krążeniem. A to wszystko za sprawą dobroczynnych skutków seksu.

 Happy beautiful couple kissing.

Regularny seks ochroną przed chorobami

            Uprawianie regularnego seksu wiąże się z podwyższeniem odporności organizmu. Osoby, które kochają się kilka razy w tygodniu znacznie rzadziej łapią infekcje, przeziębienia i grypę. Podczas seksu nasze ciała wytwarzają o 30% więcej przeciwciał, niż ma to miejsce normalnie. Dzięki temu tworzymy naturalną barierę ochronną przed różnego typu chorobami i wirusami.

Kochajmy się jak najczęściej

            Badania potwierdzają, że ludzie w stałych związkach, którzy rzadko uprawiają seks, z czasem tracą zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. Dopadają ich huśtawki nastrojów, frustracja oraz rozdrażnienie. Regularne kochanie się z partnerem buduje intymną i psychiczną  bliskość oraz pewność siebie w związku. Mocna i silna więź z ukochaną osobą, podparta regularnym seksem, znacząco wpływa na jakość naszego zdrowia psychicznego.

Śpij dobrze po seksie

            Laura Berman, dyrektor Berman Center for Women’s Sexual Health udowodniła, że seks ma duży wpływ na sen. Ludzie nieuprawiający regularnie seksu, znacznie częściej borykają się z bezsennością oraz trudnością w zasypianiu. Dzieje się tak za sprawą endorfin, które uwolnione podczas uprawiania seksu pozwalają na szybkie zaśnięcie. Dodatkowo taki sen jest znacznie zdrowszy.

Pożegnaj się z depresją dzięki regularnemu współżyciu

            Brak seksu lub jego rzadka częstotliwość ma ogromny wpływ na skłonność do depresji.  Sperma mężczyzn zawiera takie substancje jak serotonina, melatonina oraz oksytocyna – odpowiadają one za dobre samopoczucie u kobiet. Dzięki temu są one bardziej odporne na uczucie przygnębienia i zmęczenia, które sprzyjają rozwijaniu depresji. Mężczyźni bez regularnie dostarczanych erotycznych uniesień, tracą poczucie własnej wartości oraz męskości. Takie zaburzenie równowagi emocjonalnej znacznie  przyspiesza popadanie w stany depresyjne. Niestety długotrwała abstynencja seksualna może doprowadzić do bariery emocjonalnej, utrudniającej nawiązywanie jakichkolwiek sytuacji intymnych.

Teraz już wiesz, że regularne uprawianie seksu, może znacząco wpłynąć zarówno na Twoje zdrowie, jak i dobre samopoczucie. Pamiętaj jednak, że w parze z miłością fizyczną, powinno iść zadowolenie psychiczne. Dlatego nie tylko ilość ma znaczenie, ale i jakość 🙂

Flirting couple in love kissing

Kobieto, chwal swojego mężczyznę!

/w /Autor

Tradycyjny podział wygląda tak: kobieta powinna być nieustannie komplementowana, a mężczyzna powinien rzucać komplementami jak z rękawa. Rzadko zdarza się odwrotna sytuacja. Psycholodzy jednak udowodniają, że mężczyźni też potrzebują komplementów.

Kobiety, które uwielbiają słuchać komplementów na swój temat bardzo często zapominają, że i faceci ich potrzebują. Pochwały budują poczucie własnej wartości, o które musimy zadbać szczególnie w odniesieniu do swojej drugiej połówki. Mężczyźni niekoniecznie oczekują nieustannych zachwytów dotyczących ich wyglądu, jednak w innych sferach dobrze jest ich czasem pochwalić.

Złota rączka

Carpenter holding a screwdriver

Każdy z nas ma jakiś talent, jest w czymś wyjątkowo dobry. Domeną mężczyzn jest nieustanne doskonalenie się w różnych dziedzinach życia. Wiadomo, że każda kobieta uważa, że to do nich powinny należeć wszelkie mniejsze domowe prace, takie jak naprawianie zepsutej szafki czy przepychanie rury od zlewu. Nie oznacza to jednak, że po wykonanej pracy mężczyzna nie chciałby usłyszeć, że robi to doskonale. Pochwalenie go i podziękowanie za pomoc na pewno ogromnie poprawi mu humor, a przy okazji sprawi, że przy kolejnej podobnej sytuacji nie będziemy musiały się długo prosić o pomoc.

Poczucie bezpieczeństwa

Young couple in the autumn forest

Każdy mężczyzna, który ma u boku swoją ukochaną, odczuwa potrzebę chronienia jej. Instynkty sprawiają, że niemalże natychmiast robi wszystko, by kobieta czuła się przy nim bezpiecznie. Jego zapał jednak szybko zniknie, jeżeli za wszelką cenę będziemy udowadniać, że jesteśmy samowystarczalne i nie potrzebujemy jego troski. Zamiast tego od czasu do czasu szepnijmy mu do ucha, że bezpiecznie czujemy się w jego towarzystwie i same nie wiemy, jak wcześniej radziłyśmy sobie bez niego.

Miłe towarzystwo

Smiling couple

Wydaje Ci się, że skoro z nim jesteś, to oczywiste, że lubisz jego towarzystwo? Nie do końca tak jest. Mężczyzna lubi czuć się atrakcyjny nie tylko ze względu na to, jak wygląda, ale też ze względu na to, jaki jest. Jeżeli nie chcesz pozostawiać mu co do tego wątpliwości powtarzaj mu, że bardzo lubisz spędzać z nim czas. To bardzo ważne, by wiedział, że wspólne spotkania, przy których niewątpliwie bardzo się stara, sprawiają Ci przyjemność. Niech Twój mężczyzna wie, że nie nudzisz się przy nim i jest Ci z nim dobrze.

Ciesz się z prezentów!

Cheerful positive girl giving a present

Nawet jeżeli podarunek niekoniecznie przypadł Ci do gustu nie okazuj mu tego. Na pewno wychodził z siebie by kupić coś, co będzie Ci się podobało. Jeżeli mimo wszelkich jego starań prezent okaże się niewypałem, ogromną przykrością dla niego będzie widok niezadowolenia wypisanego na Twojej twarzy. To sprawi, że następnym razem powstrzyma się przed zrobieniem Ci prezentu i zdecydowanie straci na pewności siebie. Właśnie dlatego, nawet jeżeli apaszka, która dostałaś, nie pasuje Ci absolutnie do niczego, po otwarciu pudełka wykrzyknij „To najlepszy prezent, jaki dostałam!” Co z tego, że nie jest najpiękniejszy na świecie? Warto docenić gest, który naprawdę chwyta za serce.

Inteligencja

18136227_xxl

Każdy facet chciałby imponować swojej kobiecie. Większość z nich uwielbia popisywać się swoją wiedzą tylko po to, by wzbudzić podziw u płci przeciwnej. Nie powstrzymuj się przed wyrażaniem zachwytu nad tym, jak mądry jest Twój mężczyzna. Jeżeli będzie wiedział, że imponuje Tobie swoją wiedzą, będzie dużo pewniejszy siebie także w innych sferach życia.

Samochód

Retro red car stay on asphalt road at sunset

Mężczyźni dzielą się na tych, którzy są zakręceni na punkcie piłki nożnej i na tych, którzy mają fioła na punkcie samochodu. Do tej pory nie stwierdzono, która część przeważa, jednak warto postawić na tę drugą. Dobre prowadzenie auta to sprawa honoru, więc powtarzajmy nieustannie swojemu facetowi, jak świetnym jest kierowcą.

Prawiąc komplementy swojemu ukochanemu nie możemy jednak zapominać o tym, by wypływały one prosto z serca. W przeciwnym razie nasz mężczyzna może wyczuć, że są one nieszczere i mówione jedynie po to, by coś zyskać. Naczelna zasada powinna zatem brzmieć: traktuj ukochanego tak, jak sama chciałabyś być traktowana.

Jaki masz typ osobowości?

/w /Autor

Typy osobowości, chociaż tak rzadko się o nich pamięta, mają ogromny wpływ na nasze życie. Ciągłe kłótnie z partnerem, kłopoty w pracy czy brak motywacji do robienia czegokolwiek może wynikać właśnie z tego, że nie orientujemy się, jakim typem jesteśmy i w jakie relacje powinniśmy w związku z tym wchodzić. Poznajcie 4 podstawowe typy osobowości.

Podział na 4 typy osobowości powstał jeszcze przed naszą erą. Jego twórcą był Hipokrates, grecki uczony, który wyróżnił cztery ciecze znajdujące się w każdym ludzkim organizmie. Są to: krew, flegma, żółć czarna i żółć żółta. Kilkaset lat później grecki lekarz Galen wydedukował, że jeżeli w ciele przeważa któraś konkretna ciecz, dany człowiek cechuje się określonym temperamentem. Na tej podstawie wyróżnił 4 podstawowe typy osobowości:

  • sangwinik (łac. sanguis czyli „krew”),
  • choleryk (gr. chole czyli „żółć”),
  • melancholik (gr. melanos – czarny + chole – żółć),
  • flegmatyk (gr. phlegma czyli flegma).

Charakterystyka czterech typów osobowości

tempere

FLEGMATYK

Osoba nazywana flegmatykiem jest bardzo spokojna i opanowana. Rzadko kiedy daje znać o swoich emocjach, cechuje ją dużo równowaga emocjonalna. Niekiedy trudno jest dostrzec, czy jest w złym, czy w dobrym humorze. Nie przepada za byciem w centrum uwagi, dlatego najczęściej jest wycofana i mocno zdystansowana. Ma bardzo pozytywny stosunek do całego świata, jest z nim pogodzony i nie załamuje się niepowodzeniami wyznając zasadę, że „raz na wozie, raz pod wozem”.

To bardzo dobry typ osobowości w przypadku relacji międzyludzkich. Jest niezwykle uprzejmy wobec innych, okazuje im zainteresowanie i troskę. Zdecydowanie częściej woli słuchać niż mówić, dlatego inni dobrze czują się w jego towarzystwie mogąc zwierzać się ze swoich problemów. To także świetny rodzic, gdyż wiele uwagi poświęca swojemu dziecku. Ponadto cechuje go wyrozumiałość.

Flegmatyk w pracy najlepiej czuje się na stanowiskach, na których nikt nie oczekuje od nich podejmowania ważnych decyzji. Wolą spokojne zajęcia. Bardzo dobrze, jeżeli szef wyraźnie opowie mu o swoich wymaganiach i wyznaczy klarowne zasady. Żadną trudnością nie powinna być dla niego praca analityczna i taka, w której rutynowo wykonuje się pewne czynności – właśnie w takich czuje się najlepiej. Flegmatyk najbardziej spełniony zawodowo to taki, który pracuje jako psycholog lub mediator, ale nada się też idealnie jako pracownik naukowy.

MELANCHOLIK

Ten typ osobowości charakterystyczny jest dla osób często zadumanych, oddających się rozmyślaniu na rozmaite tematy. Jego domeną jest analizowanie niemalże wszystkiego. Cechuje go sumienność i silna determinacja, dlatego nigdy się na nim nie zawiedziemy powierzając jakieś ważne zadanie. Jest wymagający i tyczy się to zarówno jego osoby, jak i innych. Jest podatny na różne stany emocjonalne, dlatego można go łatwo zranić. Stawia przed sobą wysokie cele, a gdy ich nie osiąga traci poczucie własnej wartości.

Melancholik nierzadko jest bardzo uzdolniony artystycznie. Z wielką rozwagą dobiera sobie przyjaciół, a przede wszystkim życiowego partnera. Nie przepada za byciem duszą towarzystwa, jednak potrafi poświęcić się dla najbliższych i okazać im współczucie i empatię.

Ten typ osobowości świetnie sprawdza się w roli pracownika. Jest perfekcjonistą, więc dokładnie zrealizuje każde zadanie i  będzie dążył do wyznaczonych celów.

SANGWINIK

„Duże dziecko” to właśnie on. Wesoły, spontaniczny, uwielbia się dobrze bawić i zabawia wszystkich swoim poczuciem humoru. Jego przyszłość go nie interesuje – liczy się tu i teraz. Przez swoją gadatliwość zwykle to właśnie on bywa w centrum uwagi. Bardzo szybko zapomina o krzywdach, które wyrządzili mu inni. Jest świetnym kompanem zabaw z dziećmi.

Jego mniej pozytywną cechą jest to, że raczej nie lubi zbyt długo słuchać innych, więc często im przerywa. Ma tendencję do ubarwiania różnych historii, dlatego często ciąży na nim łatka kłamcy. Zadziera nosa i jest wobec siebie bezkrytyczny, dlatego z trudem znosi krytykę innych na swój temat. Nie dostrzega swoich wad, więc niełatwo będąc partnerem sangwinika wypracować w nim ich zmianę.

Jako pracownik świetnie sprawdzi się na stanowisku, gdzie potrzebna jest otwartość i nawiązywanie kontaktu z innymi ludźmi. Dobrze, jeżeli odda mu się duże pole do popisu i pozwoli na spontaniczność.

CHOLERYK

Zwykle określa się tym mianem osobę łatwo wpadającą w gniew. Wbrew pozorom jednak cholerycy to urodzeni przywódcy. Ich silna wola i nastawienie na osiągnięcie zamierzonych celów sprawiają, że na tego typu stanowiskach sprawdzą się najlepiej. Nie zważa na uczucia innych, mało go oni obchodzą, dlatego zwykle nie posiada zbyt wielkiego grona przyjaciół. Ceni sobie tylko takie osoby, które potrafią o siebie walczyć i nie poddają się.

Jego upór i pewność siebie zazwyczaj postrzegane są jako arogancja. Trudności w relacjach z cholerykiem potęguje również fakt, że bardzo rzadko usłyszymy z jego ust słowo „przepraszam”. Rzeczywiście, łatwo popada w gniew, ale równie szybko mu on mija, co jest zdecydowanie pozytywną cechą.

Typy-osobowosci-grafika-1024x455

Cztery opisane wyżej typy osobowości znacznie różnią się od siebie ale też uzupełniają. Kogo słuchałby flegmatyk, gdyby nie wygadany sangwinik?

Życie jednak nie jest aż tak proste, dlatego rzadko kiedy możemy spotkać osobę, która idealnie wpisuje się w konkretny model. Jednak wiedza na temat sposobu postępowania w danymi typami osobowości sprawia, że życie z nimi jest zdecydowanie łatwiejsze.

Żródła: www.brieftip.pl, www.jejswiat.pl

Wiosną budzisz się do życia

/w /Autor

Pierwsze dni wiosny sprawiają, że znowu chce nam się żyć. Na nowo budzi się miejski gwar, restauratorzy wystawiają swoje ogródki, a my coraz chętniej przebywamy na dworzu. Budzi się także nasza psychika, jesteśmy bardziej weseli i mamy dużo więcej zapału do pracy.

Zakochaj się!

3204687_xxl
Kiedy wokół wszystko kwitnie, kwitniemy również i my. Wystarczy, że poddamy się działaniu natury. Jedyne, co musimy zrobić, to otworzyć się na świat, a kwitnąć zaczyna nasza psychika i cały organizm. Powoli przestawia się on na działanie na pełnych obrotach i coraz częściej czujemy, że jesteśmy gotowi na to, by stawić czoła nowym wyzwaniom. A stąd już tylko krok do zakochania. To właśnie dlatego najwięcej par przyznaje, że to właśnie wiosną narodziła się ich miłość.

To wszystko za sprawą hormonów płciowych, które właśnie o tej porze roku przeżywają swoje apogeum. Dzięki temu jesteśmy bardziej otwarci na nową miłość i dużo łatwiej się zakochujemy. Nawet jeżeli jesteśmy zatwardziałymi singlami nasz organizm mimo woli zaczyna rozglądać się za poszukiwaniem partnera. Jeżeli natomiast uporczywie kogoś szukamy, to właśnie wiosna jest ku temu najlepszym okresem! Wystarczy tylko wyjść z domu i dobrze się rozejrzeć!

Bliżej natury

11265013_xl
Zimą nasza dieta jest zupełnie inna, niż w trakcie wiosny. Jemy dużo bardziej ciężkostrawne potrawy, co sprawia, że jesteśmy zdecydowanie bardziej ociężali i ospali. To nie sprzyja dobremu nastrojowi. Zatem gdy tylko przyjdzie wiosna czas zmienić nasz sposób odżywiania się.

Na straganach pojawiają się wczesne świeże warzywa i owoce. To potencjał, który warto wykorzystać komponując swój nowy jadłospis. Lekka i zdrowa dieta wpłynie na nasz organizm znacznie lepiej, niż niejeden lek. Dzięki wiośnie mamy dostęp do potężnej dawki witamin kryjących się w świeżym i nieprzetworzonym pożywieniu. Na naszych stołach powinny zagościć lekke sałatki i jak najmniej potraw ociekających niezdrowym tłuszczem.

Zmień swój styl!

10437883_xl
Kiedy minie pora ciężkiego śniegu i sporych przymrozków wymieniamy też naszą zimową garderobę. Zaczynamy nosić lżejsze ubranie. Niestety, częśniej także dostrzegamy to, jak bardzo zaniedbaliśmy w trakcie zimy. Nic straconego! Wraz z pierwszymi ciepłymi dniami warto postawić na aktywność fizyczną. To doskonały czas na to, by zadbać o swoją sylwetkę po to, by latem cieszyć się nienaganną figurą.

Popularne przysłowie głosi, że „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Dbając o aktywność fizyczną i regularnie trenując podziękuje nam za to nie tylko nasze ciało, ale i psychika. Częściej wychodząc na dwór aby trenować jogging albo wybierając się nawet na krótki spacer do parku zapewniamy sobie dużą dawkę promieni słonecznych, które mają na nas terapeutyczne działanie. To prawdziwy antydepresant! Wystarczy 15 minut, by nasz nastrój zmienił się o 180 stopni. Witamina D, którą dostarczamy organizmowi tym sposobem wzmacnia nasze kości, poprawia stan skóry i polepsza nasz stan psychiczny.

To właśnie dlatego, gdy tylko dni stają się dłuższe i znacznie cieplejsze czujemy, że możemy przenosić góry. A jeżeli wciąż jeszcze nie otrząsnęliśmy się z zimowego letargu pora założyć sportowe buty, wyjść na zewnątrz i dać się ponieść działaniu natury, to naprawdę działa!

Dbaj o swoją odporność… psychiczną!

/w /Autor

Tak samo jak nasze ciało potrzebuje odporności, aby uchronić się przed różnego rodzaju chorobami i infekcjami, tak i nasz umysł potrzebuje odporności psychicznej, aby mógł prawidłowo funkcjonować. Nie jest to jednak cecha nabyta. To raczej umiejętność, którą trzeba sobie wypracować. Jak to zrobić?


Work-stress

Dr Aldo Civivo, amerykański antropolog, po przeprowadzeniu szeregu badań na różnych osobach doszedł do wniosku, że kluczem do sukcesu jest właśnie odporność psychiczna. Oznacza to, że by osiągnąć cele, które sobie zamierzyliśmy, inteligencja i talent to nie wszystko. Odporność psychiczną możemy sobie wytrenować. Aby ją wzmocnić najlepiej codziennie praktykować tych kilka ćwiczeń:

  1. Czerp inspiracje

Można je znaleźć w książkach, w Internecie. Ważne, by wyszukiwać tego, co dobre, co poprawia nastrój. Pozytywne informacje potrafią podnieść na duchu i dodać energii do działania. Inspiruj się nimi i to na nich bazuj myśląc o swojej przyszłości.

  1. Nie duś w sobie emocjiodporność

Nie ma na świecie osoby, która w życiu nie przeżywałaby różnych stanów emocjonalnych. Są one z nami ściśle połączone, a tłumienie ich wewnątrz siebie zdecydowanie nam nie służy. Od czasu do czasu warto pozwolić sobie na śmianie się do rozpuku lub gorzki płacz. To nas uwalnia i pozwala odzyskać równowagę.

  1. Ruszaj się

Ruch to zdrowie nie tylko fizyczne, ale i psychiczne. Pozwala zdystansować się do problemów, uwolnić negatywne emocje, pozbyć się stresu. Ruszając się wyzwalamy endorfiny, które poprawiają nam nastrój i podnoszą poziom energii.

  1. Czerp przykład z własnych doświadczeń

Przypomnij sobie momenty, w których napotkałeś pewne trudności, ale nie poddałeś się. Staraj się przywołać emocje, które Ci wówczas towarzyszyły. Takie wspomnienia pozwalają w ciężkich chwilach na nowo odzyskać motywację do ich pokonania.

  1. Otaczaj się przyjaciółmi

Nie unikaj kontaktu z innymi ludźmi. Człowiek potrzebuje drugiego człowieka, który jest mu bliski i daje mu poczucie bezpieczeństwa. Posiadanie przyjaciela, kogoś, komu możemy się zwierzyć, kto nas wysłucha i zrozumie sprawia, że mniej odczuwamy dolegliwości związane z przeżywanymi problemami. Rozmowa z przyjacielem pomaga również w uporządkowaniu własnych myśli. Możemy wówczas spojrzeć na sprawę z zupełnie innej perspektywy.

  1. Pozwól sobie na chwilę spokoju

Mediating woman in front of a lake

Wieczny pęd, praca, obowiązki domowe sprawiają, że w naszej głowie powstaje szum, który później trudno wyciszyć. Wzmaga on w nas poczucie niepokoju i obniża odporność na stres. W trosce o nasz umysł warto od czasu do czasu odizolować się od wszystkiego. Poświęcić jeden dzień na całodzienną wycieczkę poza miasto, z daleka od pracy, telewizora i telefonu komórkowego.

  1. Zapisuj swoje myśli

Często przychodzi nam do głowy jakaś refleksja, o której szybko zapominamy. Pisanie pamiętników to nie tylko rozrywka dla nastolatek. To także świetne rozwiązanie dla dorosłych osób. Pozwala na zanotowanie własnych przemyśleń i powrót do nich w innym momencie. Spojrzenie na sprawę z dystansem.

  1. Pamiętaj o sobie

Empatia to bardzo dobra i ważna cecha, ale czasem skupiając się na innych zupełnie zapominamy o sobie. Budzimy się dopiero wtedy, gdy udało nam się zbawić niemalże cały świat wokół siebie, a sami popadliśmy w poważne tarapaty. Dlatego tak ważne jest, by dbać również o siebie. Pomyśl, co sprawia Ci prawdziwą przyjemność i pozwól sobie na nią. Niech te chwile staną się rutyną w codziennych planach.

Im częściej zaczniemy ćwiczyć odporność psychiczną na podstawie powyższych rad, tym łatwiej będzie nam opanować stres w chwilach kryzysu. A ponadto warto pamiętać o tym, że optymistom naprawdę żyje się lepiej!

Źródła: www.charaktery.pl, www.psychologia.pl

Prokrastynacja – problem XXI wieku?

/w /Autor

Duży problem? Jutro się pomartwię! Wizyta u dentysty? Nic się nie stanie, jeżeli umówię się na nią w przyszłym tygodniu. Odkładanie wszystkiego na później jest prawdziwym problemem osób żyjących w XXI wieku. Zjawisko jest już obszernie opisane przez psychologię, zostały też opracowane metody pracy nad sobą. Czym dokładnie jest prokrastynacja?

Żyjąc w ciągłym pośpiechu to oczywiste, że raz na jakiś czas potrzebujemy trochę zwolnić. Kilka spraw, które nie wymagają pilnego rozwiązania, może być odłożonych na bardziej odległy termin. Problem pojawia się wówczas, gdy wszystko, co może sprawiać kłopot lub być dla nas pewną trudnością, przekładamy na bliżej nieokreślony termin.555-by-db77

Takie zjawisko nazywane jest w psychologii prokrastynacja. Słowo zostało zapożyczone z łaciny i oznacza „odroczenie” lub „zwłokę”. Jest to stała tendencja łącząca się z permanentnym odwlekaniem, opóźnianiem i odkładaniem na później różnych spraw pochodzących z rozmaitych dziedzin życia. Nawet groźba, że odłożenie jakiejś sprawy może doprowadzić do pojawienia się dużo większych trudności nie jest w stanie sprawić, by załatwić ją natychmiast.

Mechanizm prokrastynacji jest bardzo prosty. Dana osoba, kiedy spotka ją pewien problem, odwleka go w czasie. Dzięki temu początkowo poprawia się jej samopoczucie. Odczuwa radość i ulgę związaną z tym, że nie musi działać od razu, a co za tym idzie, może zająć się przyjemniejszymi zadaniami. Prokrastynacja może przejawiać się w sposób łagodny albo bardziej poważny.

Do tej pory nie zostały ustalone konkretne przyczyny jej pojawienia się. Naukowcy podejrzewają, że ma ona związek z pewnymi zaburzeniami osobowości, które wiążą się z obraniem postawy zwlekającej. Najczęściej dotyczy to osób dotkniętych depresją, stanami lękowymi lub też ADHD. Zachowanie odwlekające ma najczęściej na celu:

– próbę uniknięcia frustracji – odkładamy na później coś, co może w wywołać w nas irytację;

– ochronę samych siebie – czując, że podjęte przez nas działania mogą przynieść porażkę odkładamy je na później, by zachować odpowiednie poczucie własnej wartości;

– odczuwanie podniecenia wynikającego z życia w stresie;

– poczucie, że jeżeli będziemy robić coś na ostatnią chwilę da nam to większą mobilizację do działania.

prokrastynacja-10-638

Jak poradzić sobie z permanentnym odkładaniem spraw na później?

Niestety na prokrastynację nie wymyślono jeszcze żadnych środków farmakologicznych. Oznacza to, że żeby sobie z nią poradzić potrzebujemy naszej silnej woli i kilku sztuczek, do których musimy się zmobilizować. Istnieje kilka metod psychologicznych, które stopniowo mają możliwość oduczenia nas odkładania trudnych spraw na później. Oto niektóre z nich:

  1. Każdego ranka zastanów się, jakie są najważniejsze zadania, które trzeba wykonać danego dnia. Bardzo ważne jest, żeby zająć się nimi w pierwszej kolejności. To najlepszy sposób, aby nawet nieprzyjemne i trudne zadania mieć za sobą już na początku dnia.
  2. Ważne jest, aby wszystkie sprawy mieć dokładnie rozpisane. To prawdziwy klucz do sukcesu. Przypatrując się im ciągle będzie ciążył nam na sumieniu fakt ich odwlekania. Zwiększamy wówczas nasze szanse na zrealizowanie ich.
  3. Nawyk rozwiązywania problemu natychmiast, kiedy tylko się pojawi, pozwoli nam na to, by nasze sprawy nie piętrzyły się.
  4. Świetną i bardzo skuteczną metodą, zwłaszcza na samym początku walki z prokrastynacją, jest ustalanie nagrody dla siebie. Jeśli mamy poczucie, że gdy rozwiążemy problem w zamian czeka nas nagroda, dużo łatwiej będzie nam do niego podejść.

Nie trzeba oczywiście realizować wszystkich metod jednocześnie. Najlepiej wypróbować każdą z nich i wybrać tę, która najbardziej nam odpowiada. Pozwoli to raz na zawsze pozbyć się nawyku odkładania wszystkiego na później. A to naprawdę ogromnie ułatwia życie!

Źródła: www.naukawpolsce.pap.pl, www.styl.pl, www.michalpasterski.pl

Najpopularniejsze kłamstwa dotyczące miłości

/w /Autor

Nie tak dawno temu obchodziliśmy Walentynki – święto zakochanych. Wylewu miłości z pewnością nie było wtedy końca. Nawet jeżeli nie jest to dla nas żaden wyjątkowy dzień, zawsze chętnie usłyszymy od swojej drugiej połówki, jak bardzo nas kocha i jak ogromnie chce z nami spędzić resztę życia. Uniesieni euforią wierzymy we wszystko – czy słusznie?

unlucky-inlove

Wokół miłości narosło wiele mitów. Ile razy nuciliśmy sobie w głowie tekst piosenki „Miłość Ci wszystko wybaczy…”? A za każdym razem, gdy śpiewamy ją sobie jeszcze raz, zaczynamy wierzyć w to, że rzeczywiście nie ma rzeczy, których miłość by nie zniosła. Naszą opinię utwierdzają też bajki i filmy romantyczne, w których cokolwiek by się nie działo z głównymi bohaterami, w jak wielkie tarapaty by nie wpadli, to pod koniec i tak wpadną sobie w ramiona i będą żyć długo i szczęśliwie.

Omotani takim właśnie obrazem miłości rozpoczynamy nasze dzielne poszukiwania księcia z bajki lub długowłosej księżniczki. A gdy tylko nasz partner lub partnerka nie do końca wpasowują się w ten obraz, czujemy się oszukani i rośnie w nas frustracja. Niestety, podobnych kłamstw na temat miłości jest bardzo dużo. Warto więc poznać je wszystkie, by w przyszłości uniknąć niemiłego rozczarowania.

  1. Jeśli kocha, to wybaczy

Od naszego partnera najczęściej oczekujemy nieustannego powtarzania dwóch słów „kocham” i „przepraszam”. I zazwyczaj nawet gdy coś przeskrobiemy to żyjemy w przekonaniu, że skoro nas kocha, to przebaczy nam wszystko, nawet największą głupotę. Rzeczywiście, w zdrowych relacjach ludzie potrafią przyjąć skruchę i wybaczyć. Bez problemu przyznają się również do tego, że nie mieli racji. Często jednak nadmierny upór i duma biorą górę, a wówczas nici z przeprosin…

  1. Ślepa miłość
    love

Wydaje nam się, że skoro nas kocha, to możemy robić wszystko. Wchodzenie na głowę, wymaganie gruszek na wierzbie, nawet najbardziej szalone zachcianki powinny być spełniane, bo przecież w ten sposób partner powinien okazywać nam swoją miłość. Wszystko jednak ma swoje granice. Jesteśmy skłonni przymknąć oko na niewielkie wady swojej drugiej połówki, jednak wykorzystywanie nas przez nią często doprowadza do takiego wyczerpania, że w końcu zaczynamy mieć tego po prostu dosyć.

  1. Dwa przeciwstawne bieguny

On woli morze, a Ty góry? To nic złego, przecież przeciwieństwa się przyciągają! Owszem, ale również do czasu. Dwie osoby skrajnie się od siebie różniące raczej nie stworzą udanego związku. Uniesieni zakochaniem nie będą z pewnością na samym początku tego zauważać, jednak w miarę, jak zaczną oswajać swoje uczucia, różnice zaczynają doskwierać. Aby relacje były zdrowe i właściwe trzeba przede wszystkim dużo rozmawiać po to, by obrać swoje wspólne cele i plany na przyszłość. A najlepiej, jeśli obojgu będzie wówczas po drodze.

  1. Miłość i konkretna osoba są nam pisane

No tak, więc w zasadzie to najlepiej nie robić nic, bo przecież w końcu sama pojawi się przed nami nasza druga połówka. Nie musimy wkładać w to żadnego wysiłku. Z takim myśleniem nie zdziwmy się, że za pewien czas ockniemy się i będziemy sami jak palec. Takie rzeczy zdarzają się najczęściej w filmach i książkach, jednak nie w prawdziwym życiu. Dobrze jest więc samemu rozglądać się za kimś, kto jest wart naszej uwagi, a jeśli już wpadnie nam w oko po prostu się o niego starać.

  1. Prawdziwa miłość to rzadkość

Na koniec optymistyczny akcent. To nieprawda, że prawdziwa miłość zdarza się raz na milion lat! Aby taką przeżyć wystarczy wyzbyć się złudzeń przedstawionych powyżej i być świadomym tego, że prawdziwa miłość to także nasza ciężka praca. W życiu nic nie jest nam dane tak po prostu. O wszystko trzeba walczyć, a gdy już to mamy, powinniśmy dbać o to, by nigdy nam tego nie odebrano.

old-love

Kłamstw na temat miłości przez wieki powstało bardzo wiele. Nie oznacza to jednak, że nie jest to uczucie piękne i warte przeżycia. Wszystko jest dla ludzi, jednak trzeba umieć rozsądnie z tym postępować.

Źródła: www.edarling.pl, www.republikakobiet.pl

Jak wysoką masz inteligencję emocjonalną?

/w , /Autor

W swoim życiu każdy choć raz mierzył sobie swój poziom IQ. Jesteśmy ciekawi, jaki mamy iloraz inteligencji, bo naukowcy twierdzą, że od tego zależy sukces w naszym życiu. Jednak już od pewnego czasu teza ta wypierana jest przez inną, mówiącą o tym, że równie ważna, o ile nie ważniejsza, jest nasza inteligencja emocjonalna.

AAEAAQAAAAAAAAgoAAAAJDljMjczNTMzLWQzNDktNDhmYS1iZjIxLTBiOWQxNmE5YWQ4Yg

Co to jest inteligencja emocjonalna?

Pojęcie to zostało wprowadzone do psychologii przez Daniela Golemana, pracownika naukowego Harvardu, który napisał nawet kilka książek na ten temat. Ogólnie rzecz ujmując są to zdolności do rozpoznawania przez nas samach zarówno naszych osobistych uczuć, jak i uczuć innych osób. To także umiejętność właściwego motywowania się i kierowania tymi emocjami, również tak samo u siebie jak i u innych.

To właśnie Goleman zakwestionował tezę głoszącą, że poziom IQ to klucz do wszelkich życiowych sukcesów. Przez wiele lat prowadził badania, na podstawie których stwierdził, że zarówno w naszym życiu osobistym jak i zawodowym dużą rolę odgrywa właśnie inteligencja emocjonalna. Wpływa ona na to, w jaki sposób korzystamy z naszej wiedzy i umiejętności. Na jej całokształt wpływa pięć głównych czynników:inteligencja-emocjonalna-a-zarzadzanie-emocjami_3352842

– samoświadomość (wiedza na temat swoich stanów wewnętrznych),

– samoregulacja (panowanie nad swoimi wewnętrznymi impulsami i emocjami),

– motywacja,

– empatia (umiejętność wczuwania się w uczucia i potrzeby innych),

– umiejętności społeczne – łatwość nawiązywania relacji ze światem i podtrzymywania ich.

Człowiek posiadający wysoki poziom inteligencji emocjonalnej potrafi żyć w harmonii między tym, co podpowiada mu rozum, a tym, co mówi serce. To sprawia, że ma w sobie większą pewność siebie, jest pełny energii, pomysłowy, radzi sobie ze stresem, nawiązuje z innymi dobre relacje i optymistycznie patrzy na świat i swoje życie. Dopiero o kimś takim można powiedzieć, że jest prawdziwym człowiekiem sukcesu i bije od niego dobra aura.

Jak zachowuje się człowiek o wysokiej inteligencji emocjonalnej?

W życiu zawodowym, jeżeli ktoś taki piastuje stanowisko kierownicze bez problemu będzie można się z nim dogadać. Osoba ta zdaje sobie bowiem sprawę z tego, że atmosfera w pracy w dużej mierze zależy od niej. Spokojnie wysłuchuje więc, co mają do powiedzenia jej pracownicy i bierze pod uwagę ich opinię. Jest w stanie bez żadnych przeszkód kontrolować swoje emocje i nigdy nie uważa, że ostatecznie to ona ma zawsze rację. Potrafi nawet, kiedy jest taka potrzeba, przyznać się do popełnionego błędu.inteligencja-emocjonalna

Inteligencja emocjonalna przydaje się także w życiu osobistym. Kiedy kobieta o jej wysokim poziomie dowiaduje się o tym, że jej mąż ją zdradza nie załatwia wszystkiego awanturą od razu po tym,jak się dowiedziała. Woli porozmawiać dopiero wówczas, gdy opadną pierwsze emocje. Wie bowiem, że dopiero wtedy będzie mogła porozmawiać z mężem na spokojnie. Rozmowa przebiegnie wtedy w zdecydowanie bardziej stonowany sposób, a małżonkowie nie będą się wzajemnie obrażać i krytykować. Być może na samym końcu dojdą do wspólnego wniosku, że warto walczyć o ten związek i oboje chcą się o to postarać.

Teoria a praktyka

Chociaż idealny model wysokiej inteligencji emocjonalnej zakłada, że wszystkie jej komponenty są na równym poziomie, to w życiu bywa różnie. Niektórzy mają bardzo wysokie zdolności empatyczne i bez problemu potrafią wczuć się w sytuację innych, ale mimo to nie sprawdzą się dobrze w roli kierownika zespołu w pracy. Nie wszyscy obok zdolności empatii równie wysoko mają wykształconą zdolność panowania nad własnymi emocjami.

Jeżeli natomiast rozpoznamy u siebie niski stopień inteligencji emocjonalnej nie oznacza to, że sprawa jest całkowicie przesądzona. Nad emocjami można pracować i nawet należy to robić. Doraźnie trzeba z pewnością zwolnić trochę tempo życia. Praca przez długie godzinny, przeładowane aktywnością weekendy i brak czasu dla innych na pewno nie sprzyja poprawie relacji z najbliższymi. Nie umożliwi też nam nabycia umiejętności panowania nad własnymi emocjami.

Jeżeli chcielibyśmy się tego nauczyć warto rozejrzeć się nad kursami prowadzonymi przez wyspecjalizowanych psychologów. Podczas grupowych lub indywidualnych sesji będziemy w stanie nauczyć się rozpoznawania naszych stanów wewnętrznych, co odbije się także na naszym życiu w społeczeństwie.

Badania psychologów Harvardu pozwalają dojść do bardzo istotnej konkluzji. To, że posiadamy naprawdę dużą wiedzę nie oznacza, że w życiu osiągniemy sukces. Równie ważne jest to, w jaki sposób traktujemy innych i jak regulujemy własne emocje. To od nich tak naprawdę zależy najwięcej.

Źródła: www.poradnikzdrowie.pl, www.psychologia.edu.pl