Wpisy

Jak radzić sobie ze smutkiem?

/0 Komentarze/w /Autor

Smutek to jedna z tych niechcianych emocji, która potrafi zaskoczyć znikąd. Choć nie jest przyjemna, to jednak jest naturalną ludzką reakcją na różne trudne sytuacje. Ważne jest, aby umieć sobie z nią radzić, aby nie paraliżowała nas w codziennym życiu.

Pierwszym krokiem w walce ze smutkiem jest zrozumienie jego przyczyn. Czym jest spowodowany? Czy jest to reakcja na stratę, rozczarowanie, czy może poczucie samotności? Zidentyfikowanie źródła problemu jest kluczowe do znalezienia odpowiednich metod radzenia sobie z nim. Poznaj nasze propozycje:

Zajmij się czymś, co lubisz – obejrzyj ulubiony film, posłuchaj relaksującej muzyki, przeczytaj książkę, która Cię pochłonie. Angażowanie się w przyjemne dla Ciebie aktywności może pomóc Ci poprawić nastrój i odwrócić uwagę od smutnych myśli.

Wycisz myśli – spróbuj medytacji, jogi lub ćwiczeń oddechowych. Te techniki mogą pomóc Ci uspokoić umysł i zmniejszyć natężenie negatywnych emocji.

Zmień otoczenie – wyjdź na spacer, spotkaj się z przyjaciółmi, odwiedź nowe miejsce. Zmiana otoczenia może pomóc Ci oderwać się od smutnych myśli i pobudzić do działania.

Porozmawiaj z kimś – bliska osoba, przyjaciel lub psycholog może pomóc Ci zyskać nowe spojrzenie na problem i poczuć się lepiej. Rozmowa z kimś, komu ufasz, może przynieść ulgę i wsparcie.

Dbaj o siebie – zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu i regularna aktywność fizyczna mogą pozytywnie wpływać na Twój nastrój i samopoczucie. Pamiętaj o odpoczynku i relaksie.

Smutek jest naturalną emocją, ale czasami może przerodzić się w coś więcej. Jeśli Twój smutek utrzymuje się przez dłuższy czas, towarzyszą mu inne objawy, takie jak utrata apetytu, problemy ze snem, brak energii, lęk lub myśli samobójcze, może to oznaczać, że cierpisz na depresję. W takiej sytuacji ważne jest, aby szukać profesjonalnej pomocy. Pamiętaj, że nie jesteś sam/a i możesz uzyskać wsparcie.

  • Telefon zaufania dla osób w kryzysie emocjonalnym: 116 123
  • Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111

Pamiętaj, że dbanie o swoje zdrowie psychiczne jest równie ważne, jak dbanie o zdrowie fizyczne. Nie wahaj się sięgać po pomoc, jeśli jej potrzebujesz.

Co sprawia nam radość?

/w /Autor

Radość to jedno z najpiękniejszych uczuć, jakie możemy doświadczać. To intensywne uczucie szczęścia, zadowolenia i euforii. Kiedy czujemy radość, jesteśmy pełni energii i pozytywnie nastawieni do życia. Radość może wynikać z osiągnięcia naszych marzeń, celów, a nawet małych, codziennych przyjemności.

Osiągnięcie radości to proces, który wymaga zrozumienia siebie i swoich potrzeb. Pierwszym krokiem jest zastanowienie się, co naprawdę sprawia nam przyjemność. Każdy z nas jest inny, więc ważne jest, aby znaleźć swoje własne źródła radości. Pomaga w tym regularne praktykowanie wdzięczności – codzienne zapisywanie trzech rzeczy, za które jesteśmy wdzięczni, może znacznie poprawić nasze samopoczucie.

Silne, pozytywne relacje z rodziną i przyjaciółmi są bardzo ważne dla naszego szczęścia. Spędzanie czasu z bliskimi, dzielenie się z nimi swoimi radościami i troskami, daje nam poczucie przynależności i bezpieczeństwa. 

Rozwój osobisty to kolejny ważny element w dążeniu do radości. Osiąganie celów, nauka nowych umiejętności i pokonywanie wyzwań daje nam poczucie spełnienia i radości. Czujemy się wtedy bardziej kompetentni i zmotywowani do dalszego działania.

Endorfiny, znane jako hormony szczęścia, są naturalnymi substancjami wytwarzanymi przez nasz mózg. Istnieje wiele sposobów na zwiększenie ich poziomu. Ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza intensywne, takie jak bieganie, pływanie czy jazda na rowerze, są bardzo skuteczne w podnoszeniu poziomu endorfin. Śmiech to kolejny naturalny sposób na poprawę nastroju. Słuchanie ulubionej muzyki, zwłaszcza takiej, która wywołuje u nas pozytywne emocje, również może zwiększyć poziom endorfin.

Radość dodaje koloru naszemu życiu i sprawia, że każdy dzień staje się wyjątkowy. Choć każdy z nas ma inne źródła radości, wszyscy dążymy do tego, by czuć się szczęśliwym i spełnionym. Dbając o relacje, aktywność fizyczną, rozwój osobisty oraz praktykując wdzięczność i relaksację, możemy znacznie zwiększyć poziom endorfin i cieszyć się pełnią życia. Pamiętajmy, że radość to nie tylko cel, ale również droga, którą warto podążać każdego dnia.

Czy wychowanie ma wpływ na rozwój emocjonalny dziecka?

/w /Autor

Pierwsze środowisko, z którym dziecko ma styczność, to rodzina. I właśnie przy niej przeżywa swoje pierwsze zwycięstwa i porażki, kształtując swoje zachowania. 

Instynktownie, pierwszym wzorem do naśladowania są opiekunowie. Obserwując rodzinę, dziecko uczy się, co jest ważne, jak reagować na smutek, radość, czy żal. Tak samo dostrzega, które zachowania powodują uśmiech u rodziny, lub złość. Jednym aspektem wychowania dziecka jest sposób, w jaki rodzina reaguje na jego zachowania.

Styl wychowania dziecka wynika z własnych doświadczeń rodziców. Do najbardziej popularnych stylów wychowywania należą: styl niekonsekwentny, autorytarny, demokratyczny i liberalny.

Styl niekonsekwentny charakteryzuje się tym, że rodzice zachowują się wobec dzieci inaczej w podobnych sytuacjach. Przez to dziecko nie rozróżnia, które zachowanie jest złe. W przyszłości może to skutkować trudnościami w dopasowaniu się do norm społecznych i moralnych.

Styl autorytarny wymaga od dziecka bezwzględnego posłuszeństwa, dziecko ma prawa i obowiązki, ale brakuje mu porozumienia z rodzicami. Gdy mały człowiek jest ciągle kontrolowany i kierowany, nie uczy się on samodzielności. Dodatkowo dzieci mogą przekładać relację z rodzicami na kontakt z rówieśnikami, traktując ich z góry lub nawet okrutnie.

 

Styl demokratyczny to ludzkie podejście do dziecka. Niezależnie od wieku, rodzice rozmawiają z dziećmi, omawiając problemy i wspólnie dochodząc do wniosków. Pozwalają dziecku mieć realny wpływ na otaczającą ich rzeczywistość. Takie podejście sprzyja powstawaniu postaw prospołecznych  i kreatywności młodego człowieka.

Styl liberalny zakłada dawanie dziecku nieskrępowanej swobody, która powoduje, że dziecko podejmuje własne decyzje i tym samym uczy się na błędach. W tym systemie dziecko późno poznaje normy i zasady moralne. Proces socjalizacji również jest opóźniony. Dzieci wychowane w tym stylu często są egocentryczne i trudno im współżyć z rówieśnikami.

Realnie, żaden styl nie występuje pojedynczo. Często mieszają się ze sobą lub z czasem się coś zmienia. Natomiast nawet po wymieszaniu się, styl wychowania ma wpływ na rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.

Co to inteligencja emocjonalna?

/w /Autor

Ze względu na wielowymiarowość terminu, inteligencja emocjonalna nie została jeszcze opisana jedną definicją. Natomiast przyjęto, że inteligencja emocjonalna to zdolność rozumienia i zarządzania swoimi własnymi emocjami oraz empatia wobec uczuć innych.

Coraz bardziej uznaje się rolę inteligencji emocjonalnej w radzeniu sobie z wyzwaniami, zarządzaniu relacjami oraz osiąganiu zrównoważonego sukcesu zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym.

Inteligencja emocjonalna składa się z 5 cech:

1. Samoświadomość- Jest to pierwszy krok ku zrozumieniu siebie. Zauważanie i interpretowanie emocji, pozwala na zarządzanie nimi.

2. Empatia- Zdolność rozpoznawania emocji u innych, umożliwia zauważenie, czego dana osoba potrzebuje.

3. Samoregulacja- Umiejętność panowania nad sobą, swoimi emocjami  w stresujących sytuacjach. Rozwijanie samoregulacji pomaga unikać impulsywnych reakcji.

4. Motywacja-  Umiejętność podporządkowania emocji, określenia celów to podstawa do osiągnięcia satysfakcji w życiu zawodowym i osobistym.

5. Umiejętności interpersonalne (budowania relacji) – Zdolność nawiązywania relacji z innymi i umiejętność pracy grupowej to klucz do sukcesu zespołowego.



Działania na rzecz rozwijania inteligencji emocjonalnej powinny być traktowane jako inwestycja w naszą przyszłość. Szkoły, firmy i instytucje coraz bardziej zdają sobie sprawę z roli, jaką odgrywa inteligencja emocjonalna w długoterminowym sukcesie jednostki i społeczeństwa.

Podsumowując, inteligencja emocjonalna powinna być traktowana jako kompetencje, które pozwalają na zarządzanie i radzenie sobie z wyzwaniami współczesnego świata.

Wpływ emocji na nasze realcje z innymi.

/w /Autor

Wpływ emocji jest subtelny, a jednocześnie głęboko tkwiący w każdym aspekcie naszego życia społecznego. Emocje kształtują i nadają barwy naszym relacjom z innymi.

W życiu codziennym doświadczamy różnych emocji, począwszy od radości i miłości po smutek, złość czy strach. Te uczucia nie tylko wpływają na nas samych, ale także na to, jak postrzegamy innych i jak oni nas odbierają. 

Pozytywne emocje, takie jak radość czy empatia, wzmacniają więzi między ludźmi.

Radość dzielona z przyjacielem staje się wspólnym dobrem, a współdzielenie smutku sprawia, że ciężar staje się łatwiejszy do zniesienia. 

Negatywne emocje, takie jak złość czy niezadowolenie, mogą stworzyć napięcia i konflikty. Złość może być jak burza, która chwilowo zaciemnia niebo relacji. 

Dodatkowo emocje pełnią także rolę w komunikacji interpersonalnej. Wyraz twarzy, ton głosu czy gesty mówią o naszych emocjach więcej niż słowa. Kiedy jesteśmy w stanie dostrzec i zrozumieć emocje innych, nasze relacje stają się bardziej autentyczne i głębokie.

Empatia, czyli zdolność do zrozumienia i współodczuwania emocji innych, jest kluczowa dla budowania trwałych relacji. Dzięki empatii możemy się wczuć w sytuację drugiej osoby, co prowadzi do większego zrozumienia i akceptacji.

Emocje są nieodłącznym elementem ludzkiego doświadczenia społecznego. Kształtują nasze relacje, nadając im zarówno piękno, jak i wyzwania. Kluczem do zdrowych relacji jest świadome zarządzanie własnymi emocjami oraz zdolność do zrozumienia i akceptacji emocji innych.

Depresja poporodowa – co warto o niej wiedzieć?

/w /Autor

Dziś chcielibyśmy poruszyć bardzo ważny temat, który niestety nadal pozostaje często w cieniu tabu – depresję poporodową. To zjawisko, które dotyka wiele nowych mam, a zrozumienie go oraz otwarta rozmowa na ten temat są kluczowe dla zdrowia psychicznego i fizycznego zarówno matki, jak i dziecka.

Czym jest depresja poporodowa?

Depresja poporodowa to rodzaj zaburzenia nastroju, które może wystąpić u kobiet po urodzeniu dziecka. Niektóre z objawów obejmują uczucie smutku, bezsennność, utratę energii i trudności w koncentracji. To ważne zrozumieć, że depresja poporodowa nie jest przejawem słabości czy winy, ale rzeczywistością, z którą wielu rodziców się boryka.

Jak rozpoznać depresję poporodową?

Objawy depresji poporodowej mogą się różnić, ale warto zwracać uwagę na następujące sygnały:

  • Pogorszenie nastroju i uczucie smutku.
  • Trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji.
  • Problemy ze snem, nawet gdy dziecko śpi.
  • Utrata zainteresowania życiem codziennym.
  • Zmiany w apetycie – nadmierna lub zbyt mała ilość jedzenia.
  • Poczucie winy, bezwartościowości lub myśli samobójczych.

Dlaczego depresja poporodowa się pojawia?

Przyczyny depresji poporodowej są złożone i różne dla każdej kobiety. Wpływ na nią mogą mieć czynniki hormonalne, genetyczne, środowiskowe oraz stres związany z nowymi obowiązkami matki. Ważne jest, aby zrozumieć, że to nie jest wina matki i że stan ten wymaga wsparcia i konsultacji u specjalisty.

Co robić, gdy podejrzewasz depresję poporodową?

  • Nie bagatelizuj swoich uczuć: Uznaj, że twoje uczucia są ważne, i nie bagatelizuj ich. Warto otwarcie rozmawiać o tym z bliskimi i szukać wsparcia.
  • Znajdź profesjonalną pomoc: Konsultacja z lekarzem, terapeutą czy specjalistą ds. zdrowia psychicznego może być kluczowa w rozpoznaniu i leczeniu depresji poporodowej.
  • Zadbaj o siebie: Staraj się znaleźć chwilę dla siebie, dbaj o sen, zdrową dietę i regularną aktywność fizyczną.
  • Nie bój się poprosić o pomoc: Współpraca z innymi osobami takimi jak rodzina, przyjaciele czy specjaliści może pomóc w pokonaniu depresji poporodowej.

Kilka porad jak radzić sobie z trudnymi pytaniami od bliskich przy wigilijnym stole

/w /Autor

Święta Bożego Narodzenia to wyjątkowy czas, gdy spotykamy się z rodziną i bliskimi przy wigilijnym stole. Jednakże, niekiedy w trakcie tych spotkań padają trudne pytania związkowe, które mogą nas zaskoczyć. Zwłaszcza starsi członkowie rodzin lubują sobie świąteczny czas na pytania o ślub czy planowanie potomstwa. 

Poniżej znajdziecie kilka  przydatnych porad, jak radzić sobie z trudnymi pytaniami od bliskich podczas Wigilii: 

  1. Szacunek granic: jeśli pytania są zbyt osobiste lub dotykają delikatnych spraw, ważne jest szanowanie swoich granic i granic partnera. Możesz subtelnie odmówić odpowiedzi lub zwrócić uwagę, że to prywatna sprawa, o której nie chcesz mówić publicznie. 
  2. Odpowiedź krótka i uprzejma: jeśli jesteś skonfrontowany z trudnym pytaniem, możesz udzielić krótkiej, uprzejmej odpowiedzi bez wchodzenia w szczegóły. Możesz podkreślić, że to temat, o którym nie chcesz rozmawiać przy stole. 
  3. Zachowanie spokoju: staraj się zachować spokój i nie reaguj emocjonalnie na trudne pytania. Unikaj eskalacji sytuacji, zachowując spokój i uprzejmość. 
  4. Ustalenie granic z partnerem: Warto przed spotkaniem z rodziną omówić z partnerem, jak zamierzacie reagować na trudne pytania. Ustalcie wspólną strategię, aby chronić waszą prywatność i komfort. 
  5. Odstąpienie od rozmowy: jeśli pytania stają się zbyt natarczywe lub wywołują dyskomfort, możesz delikatnie odstąpić od rozmowy, skupiając się na innych, neutralnych tematach.
  6.  Przypomnienie o świątecznym duchu: jeśli atmosfera staje się napięta, przypomnijmy sobie o duchu świąt Bożego Narodzenia – czasie miłości, życzliwości i spokoju. Skupmy się na pozytywnych aspektach spotkania i wspólnie spędzonego czasu.

Wigilijny stół to miejsce, gdzie łączymy się z rodziną i bliskimi. Jednak warto pamiętać, że nie na wszystkie pytania musicie odpowiadać, jeśli są zbyt prywatne lub niewygodne. Ważne jest zachowanie szacunku i komfortu zarówno dla siebie, jak i partnera w trakcie tych rodzinnych spotkań.

Trochę o emocjach

/w /Autor

Emocje od zawsze odgrywały kluczową rolę w naszym życiu. Są nieodłącznym elementem naszego doświadczenia, wpływając na nasze zachowanie, myśli i reakcje. Ich skomplikowany charakter oraz niezwykła różnorodność sprawiają, że stanowią one fascynujący obszar badań dla psychologów, socjologów i naukowców z różnych dziedzin. W związku z tym, coraz więcej uwagi poświęca się zrozumieniu natury emocji, ich wpływu na nasze zdrowie i dobrostan oraz sposobów radzenia sobie z nimi.

Poznanie i zrozumienie emocji jest kluczowym elementem naszej zdolności do radzenia sobie z różnymi sytuacjami życiowymi. Emocje mogą być wyzwaniem, ale również ogromną siłą napędową, która pozwala nam cieszyć się życiem pełnią, łączyć się z innymi ludźmi i osiągać nasze cele. Warto zrozumieć, że wszelkie emocje, zarówno pozytywne, jak i negatywne, są naturalną częścią naszego życia i nie należy ich lekceważyć ani unikać.

 

Istnieje wiele różnych rodzajów emocji, w tym radość, smutek, strach, złość, zaskoczenie i wstręt. Każda z tych emocji ma swoje własne cechy i funkcje, które wpływają na nasze myślenie i zachowanie w różnych sytuacjach. Zrozumienie, jakie emocje odczuwamy i dlaczego odczuwamy je w danej chwili, może pomóc nam lepiej zrozumieć siebie i innych ludzi w naszym otoczeniu.

 

Ponadto, zdolność do rozpoznawania i radzenia sobie z emocjami może mieć istotny wpływ na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne. Badania pokazują, że utrzymywanie zdrowego poziomu emocjonalnego równowagi może wpływać na redukcję stresu, poprawę relacji międzyludzkich oraz zwiększenie poczucia satysfakcji z życia.

 

Dlatego warto inwestować czas i wysiłek w naukę radzenia sobie z własnymi emocjami. Istnieje wiele technik i strategii, które mogą pomóc w zarządzaniu emocjami, takich jak medytacja, trening umiejętności relaksacyjnych, terapia poznawczo-behawioralna czy rozwijanie zdolności radzenia sobie w sytuacjach stresowych. Jednak kluczowym elementem jest akceptacja swoich emocji i otwarcie się na nie, zamiast je tłumić czy ignorować.

Podsumowując, emocje są nieodłączną częścią naszego życia i mają ogromny wpływ na nasze samopoczucie, zachowanie i relacje z innymi. Nauka radzenia sobie z własnymi emocjami może przynieść wiele korzyści, w tym poprawę zdrowia psychicznego i fizycznego oraz lepsze zrozumienie samego siebie i innych. Zdolność do rozpoznawania i akceptowania własnych emocji jest kluczowym elementem budowania trwałej równowagi i harmonii w życiu.

Jak sobie radzić z trudnymi emocjami?

/w /Autor

Emocje są naturalną częścią naszego życia. Czasem jednak doświadczamy tych trudniejszych, takich jak złość, smutek czy lęk. Jak sobie z nimi radzić?

Najważniejsze to zrozumieć, że trudne emocje są nieodłączną rzeczą naszego życia i nie ma nic złego w ich odczuwaniu. Emocje to naturalna sprawa i mają one swoje znaczenie. W takich sytuacjach należy się zatrzymać i spróbować nazwać to, co się czuje.

Zrozumienie, dlaczego odczuwamy dane emocje i uważność na nie może pomóc w ich kontrolowaniu. Czy to stres w pracy, zmęczenie, trudności w relacji, istnieją konkretne przyczyny naszych emocji. Istnieje wiele różnych technik radzenia sobie z emocjami, ale każdemu pomaga coś innego. 

Na początku warto spróbować medytacji i skupienia się na swoim oddechu i myślach. Pozwolić im przepłynąć przez głowę i nie zatrzymywać się na żadnej. Dla tych, którzy preferują ćwiczenia praktyczne, proponujemy spróbowania spisywania dziennika, a w nim swoich emocji. Czytanie swoich myśli pozwala na analizowanie ich i lepsze zrozumienie skąd wynikają. Przede wszystkim warto pamiętać, że trudne emocje mogą utrudniać nam codzienne funkcjonowanie. Jeśli żadne z domowych pomocy nie działają, warto udać się do psychoterapeuty, który pomoże w zrozumieniu siebie. To nie oznacza słabości, ale odwagę, by zająć się sobą.

Radzenie sobie z trudnymi emocjami to proces. Nikt nie jest doskonały w kontrolowaniu swoich uczuć, ale każdy może się tego nauczyć. Pamiętajmy, że to krok w kierunku zdrowszego życia emocjonalnego. 

 

Dzięki tym prostym krokom możesz lepiej zrozumieć i kontrolować swoje emocje, co wpłynie korzystnie na Twoje życie codzienne.

Pomoc w rozluźnieniu — trening autogenny Schultza

/w /Autor

W czasach, w których każdy dzień jest pędem ciężko znaleźć chwilę spokoju i skupienia. Codzienne stawianie sobie coraz trudniejszych celi może być wykańczające bez odpowiedniego relaksu. Dodatkowe przebodźcowanie treściami z Internetu, bezsensownym scrollowaniem Instagrama czy TikToka może naprawdę być męczące.

 

Dlatego ważne jest znaleźć chwilę dla siebie i zadbać o równowagę i spokój. Czy znacie treningi autogenne? 1932 roku Johannes Schultz opracował i opublikował system ćwiczeń polegający na połączeniu metod stosowanych w jodze i medytacji zen, pomijając ich religijny aspekt. 

Trening autogenny Schultza polega na wywołaniu poprzez autosugestię doznań podobnych do stanu hipnozy oraz wewnętrznej medytacji. W autogenii człowiek znajduje się pod wpływem własnego oddziaływania. Ćwiczenia te mają zastosowanie w leczeniu wspomagającym przy nerwicach i zaburzeniach psychosomatycznych, dolegliwościach hormonalnych, w zaburzeniach neurologicznych i bezsenności. Elementy TA są wykorzystywane w pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w przedszkolach. 

Trening składa się z sześciu sugerowanych elementów, które następują po sobie: 

  • uczucie ciężaru
  • uczucie ciepła
  • regulacja pracy serca
  • regulacja swobodnego oddychania
  • uczucie ciepła w splocie słonecznym
  • uczucie chłodu na czole.

Podczas relaksacji trzeba skoncentrować się na swoim oddechu, pracy serca, przepływach ciepła/zimna. Ćwiczenia wykonywać przed pójściem spać, w ciszy i komforcie — najlepiej na leżąco. Najważniejsze jest nauczyć się rozluźniać każdy mięsień ciała i pozwalać sobie na odpuszczanie nachodzących myśli.  Codzienne praktykowanie pozwoli na szybsze zauważenie pożądanych efektów spokoju i rozluźnienia.

W Internecie w formie nagrań lub podcastów są dostępne różne wersje treningu autogennego Schultza. Niektóre mają za zadanie wyciszyć i pomagają zasnąć, a inne pomagają się rozbudzić i napawać pozytywną energią przez resztę dnia.