Często rzucamy takim określeniem w stosunku do osoby, która okłamała nas parę razy lub ubarwia różne historie. Jednak należy pamiętać, że mitomania to choroba psychiczna i jest bardziej złożonym problemem niż powiedzenie kilka razy nieprawdy. Jak rozpoznać czy mamy do czynienia z mitomanem czy ze zwykłym oszustem?

Mitomania to choroba psychiczna, nazywana inaczej pseudologią lub zespołem Delbrücka. Objawia się przede wszystkim patologicznymi skłonnościami do kłamstwa, wymyślania i opowiadania nieprawdziwych historii, i co najbardziej istotne – chory naprawdę wierzy w to, co mówi. Problemem mitomana jest zupełne pogubienie się w swoich opowieściach – nie potrafi on odróżnić prawdy od fikcji. Czy można pomóc takiej osobie nie zatracić się w kłamstwach?

Przyczyny mitomanii

            Zastanawiasz się czym kieruje się mitoman? Może chęcią zrobienia wrażenia na rozmówcy, oderwaniem się od szarej codzienności czy potrzebą zwrócenia na siebie uwagi? Niestety, tak jak przy większości chorób psychicznych, ciężko znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Chory przede wszystkim najczęściej w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego, że coś jest nie tak. Przyczyn mitomanii może być  wiele, np. wrodzone właściwości psychopatyczne lub choroby organiczne mózgu, czasem jedno i drugie.

            Statystycznie, mitomania dotyka najczęściej osoby o rozchwianej psychice, bardzo emocjonalne, zagubione, o zmiennych nastrojach. Często są to osoby, którym brak wiary w siebie, zakompleksione z miernym zdaniem o sobie. W takiej sytuacji kłamstwa i wymyślone historie pozwalają zaistnieć im w otoczeniu znajomych. Mitomanii doświadczają także osoby histeryczne, które miały trudne dzieciństwo – wymyślony świat wyzwala ich  od traumatycznych przeżyć. Choroba ta może mieć także stan przejściowy i dotyczy to głównie dzieci, którym zdarza się żyć w świecie fantazji, bajek i baśni. Sytuacja ta często ustępuje samoistnie. Mitomania u młodzieży i dorosłych przybiera najczęściej obraz patologiczny.

Prawda wg mitomana

            To, co odróżnia chorego od zwykłego kłamcy, to święte przekonanie mitomana, że jego historie są prawdziwe. Jego kłamstwa mają go ukazać w jak najlepszym świetle, a jego życie przedstawić szczęśliwie i bez problemów. Stąd opowieści o błyskotliwej karierze, awansach, egzotycznych podróżach, beztroskiej codzienności. Charakterystycznym dla tej choroby jest całkowita obojętność wobec przyłapania go na kłamstwie. Nawet jeśli jego rewelacją wyjdą na jaw, mitoman nie przejmuje się tym i tworzy kolejne, wymyślone historie. Jeśli bliska Ci osoba przejawia patologiczną skłonność do kłamstwa, dużo łatwiej będzie Ci zweryfikować to, o czym mówi. Samą diagnozę jednak powinien postawić psychiatra, który pokieruje leczeniem i terapią chorego.

Jak zdemaskować mitomana?

            Tak naprawdę wystarczy uważne słuchanie i weryfikowanie w pamięci zasłyszanych opowieści, aby przyłapać chorego na kłamstwie. Warto zwrócić uwagę np. na takie oznaki:

– chory plącze się w swoich historiach, potrafi opowiedzieć tę samą historię w kilku wersjach, znacznie różniących się między sobą

– twierdzi, że był w wielu miejscach na świecie lub robił różne, fascynujące rzeczy, jednak w żaden sposób nie potrafi tego udowodnić

– twoja historia zawsze kontra jego kłamstwo – na wszystko, co mu opowiesz, on natychmiastowo wymyśla własną, podobną historię, od razu zaznaczając, że jego jest dużo ciekawsza

– mitoman ma poczucie, że świat się na niego uwziął i przez to ma w życiu najgorzej. To na niego spadają wszelkie niepowodzenia i porażki, wszyscy spiskują przeciwko niemu, przez co nie może osiągnąć żadnego ze swoich życiowych celów

– chorobliwy kłamca myśli, że wszystko wie najlepiej, gdyż posiada rozległą wiedzę w każdej dziedzinie, a to uprawnia go to poprawiania i doradzania innym na każdym kroku

– jego życie towarzyskie i rodzinne jest zawsze dużo barwniejsze od Twojego – ma wielu przyjaciół, oddanych bliskich, z którymi spędza czas w ciekawy sposób.

Czy można wyleczyć mitomana?

Leczenie mitomana jest trudne i długotrwałe. Wymaga on opieki specjalisty i regularnej terapii dostosowanej do poziomu zaawansowania mitomanii. Jednak trud i wytrwałość może przynieść całkowite wyleczenie. Kluczową kwestią terapii jest uświadomienie choremu, że kłamie oraz odnalezienie przyczyny tego stanu. Jeśli będzie możliwość uzyskania odpowiedzi na pytanie dlaczego chory kłamie (np. przez ciężkie przeżycia z dzieciństwa) oraz wykaże się on chęcią poradzenia sobie z tym problemem – pacjent z czasem może zapomnieć o alternatywnej rzeczywistości i przestać kłamać.

Źródło:

https://portal.abczdrowie.pl/mitoman-czy-zwykly-oszust