Jeśli myślałeś do tej pory, że cukrzyca wyklucza Cię ze sportowego, a nawet wyczynowego życia – byłeś w błędzie. Świetnym przykładem jest mistrz olimpijski oraz czterokrotny mistrz świata w wioślarstwie Michał Jeliński, który mimo choroby dokonał naprawdę wielkich rzeczy. Dowiedz się więcej jak łączyć sport z cukrzycą.

Czy wysiłek fizyczny jest wskazany przy cukrzycy?

Cukrzyca typu 1

W przypadku chorowania na cukrzycę typu 1, nie ma spójnego stanowiska wśród lekarzy czy aktywność fizyczna szkodzi czy pomaga w niwelowaniu jej objawów oraz samym leczeniu.  To, co nie pozwala dojść do jednoznacznej odpowiedzi, to bardzo zróżnicowane stężenie glukozy we krwi podczas wysiłku. Żelaznym argumentem za wdrożeniem sportu w proces leczenia cukrzycy, jest znaczące zmniejszenie ryzyka powikłań naczyniowych, takich jak zawał serca czy udar mózgu.

Cukrzyca typu 2

Przy cukrzycy tego typu nie ma żadnych wątpliwości, że aktywność ruchowa jest jak najbardziej wskazana, a wręcz pożądana i stosowana jako jedna z metod leczenia. Jakie korzyści płyną dla osób, które uprawiają sport przy cukrzycy typu 2?

– sport chroni przed rozwojem choroby

– wysiłek spowalnia rozwój stanów przedcukrzycowych, tj. nietolerancji glukozy na czczo oraz po posiłku

– utrzymuje stałe stężenie glukozy we krwi

– zwiększa wrażliwość tkanek organizmu na działanie insuliny

– utrzymuje odpowiednią masę ciała, co jest szczególnie ważne dla cukrzyków.

Kiedy należy powstrzymać się od uprawiania sportu?

Wszelkie przeciwwskazania do podjęcia aktywności fizycznej powinien przedstawić lekarz prowadzący, który zna historię choroby oraz jej postępowanie.  Sport odradza się szczególnie, gdy choroba jest już zaawansowana, a jej powikłania zaczynają siać poważne spustoszenie w organizmie:

– retinopatia, czyli uszkodzenie naczyń krwionośnych w oku. Przy dodatkowym obciążeniu podczas ćwiczeń, może dojść do wylewu wewnątrz gałki ocznej, który uszkodzi siatkówkę.

– nefropatia cukrzycowa, czyli uszkodzenie naczyń krwionośnych w nerkach. Przy wzmożonym wysiłku może dojść do trwałego uszkodzenia nerek.

– jeśli chory ma stany hiperglikemii (kiedy stężenie glukozy we krwi przekracza 300mg/dl – cukrzyca typu 2, lub 250 mg/dl – cukrzyca typu 1).

– neuropatia autonomiczna, to kolejne powikłanie, które uniemożliwia uprawianie sportu. Jest to uszkodzenie nerwów obwodowych, które dodatkowy wysiłek fizyczny może doprowadzić do zaburzeń czuciowo-ruchowych.

– ciała ketonowe znajdujące się w moczu diabetyka.

Diabetyk przed podjęciem wysiłku fizycznego musi zmierzyć poziom glukozy we krwi. Nie wolno mu rozpocząć ćwiczeń, jeśli wynik jest zbyt niski. Należy pamiętać, że każda aktywność może obniżyć poziom cukru we krwi, dlatego zawsze należy mieć ze sobą przekąskę, która zawiera proste, łatwo przyswajalne cukry.

Źródło:

http://www.aktywnisportowo.pl/